คอนติเนนทัลรุ่นที่ 7 ได้เปลี่ยนไปใช้เครื่องวี6 แทนเครื่อง วี8 ทั้งหมด เปลี่ยนไปใช้ระบบขับเคลื่อนล้อหน้า และลดขนาดเครื่องยนต์จาด 4900 เหลือ 3800 ซีซี ทำให้เครื่องยนต์ของคอนติเนนทัลใหม่ประหยัดน้ำมันมากขึ้น อีกทั้งยังมีการติดตั้งถุงลมนิรภัยด้านข้างเพื่อเพิ่มความปลอดภัย ที่นั่งภายใน 6 ที่นั่ง ปริมาตรช่องเก็บสัมภาระด้านหลังขึ้นเป็น 19 คิวบิกฟุต (ประมาณ 538 ลิตร) จาก 15 คิวบิกฟุต (425 ลิตร) ตัวรถยาวขึ้น 102 มิลลิเมตร แต่เบาลง 77 กิโลกรัม คู่แข่งที่สำคัญของคอนติเนนทัลในช่วงนี้คือ คาดิลแลค เดอวิลล์ (อังกฤษ: Cadillac Deville)

คอนติเนนทัลรุ่นที่ 7 มีราคาที่ถูกกว่ารุ่นก่อน และมีภาพรวมในช่วงแรกที่ดี จนได้รับเลือกให้เป็นหนึ่งในสิบรถยนต์ยอดเยี่ยมแห่งปี 1989 โดยนิตยสาร Car and Driver แต่เมื่อเวลาผ่านไป พบว่า คอนติเนนทัลรุ่นใหม่ไม่ทนทานเหมือนก่อน ผู้ใช้บางคนเริ่มพบปัญหาจุกจิกเมื่อใช้งานไปนานๆ ทำให้รถรุ่นนี้ เมื่อเก่าไปจึงไม่ใช่รถที่ผู้สนใจรถต้องการสักเท่าใด ราคาในตลาดรถ (มือสอง) ในปัจจุบันของคอนติเนนทัลรุ่นที่ 7 จึงไม่ต่างจากรถรุ่นอื่นๆ ทั่วๆ ไป และส่งผลกระทบให้ภาพพจน์ของคอนติเนนทัลเสื่อมเสียไปอย่างรุนแรง ซึ่งส่งผลทางอ้อมถึงขนาดที่ต้องยุติสายการผลิตของคอนติเนนทัลในเวลาต่อมา